5-augustus

Om kwart voor negen werden we opgehaald om naar de boot te gaan. In de bus zaten dit keer vrij veel buitenlanders. Belgen, maar ze spraken wel Frans. Nadat we nog de nodige andere hotels langs waren gegaan stopte we bij de benzinepomp. Daar was een winkeltje waar we onze snorkels en flippers konden lenen.

Vervolgens reden we door naar de haven. Nadat we even gewacht hadden totdat de juiste papieren er waren bestegen wij de Moscow II. De planning voor vandaag: uur varen, snorkelen, kwartier varen, eiland, eten, uur varen, snorkelen, terug naar de haven. Op de boot hadden we een mooi plekje bemachtigd aan de linker zijkant, deels in het zonnetje en deels onder het zeil dat over de bovenkant van de boot was gespannen. Tijdens het varen kwamen we tegen wat naar horen zeggen op onze eerste tocht waarschijnlijker zou zijn, DOLFIJNEN. Dus gingen wij als echte toeristen allemaal aan een kant van de boot staan en proberen om een foto te nemen. Dit lijkt aardig gelukt.

Na het eerste uur varen was het tijd om het water in te gaan. Nadat we alle gebaren doorgekregen hadden plonsden wij de zee in. We zwommen om een stuk rif heen. Hierbij een redelijk grote boxvis van ongeveer 35 cm. gespot. En even later vonden we ook nog een clownvis. Bij de tweede stop besloten wij aan boord te blijven. Een stuk strand dat kennen we immers in Nederland ook. Hierna was het tijd om te eten, dit was weer prima verzorgd.

Ondertussen waren we weer onderweg naar de 3e stop. De kapitein gooide af en toe nog het roer om en de motor uit omdat er nog meer dolfijnen te bezichtigen waren. Na een uur varen waren we aanbeland bij de laatste snorkelplaats. Hier hebben we onder andere nog een rog gezien naast natuurlijk vele andere vissen en soorten koraal.

Na de laatste keer snorkelen was het nog maar een kwartiertje terug naar de haven. Daarna wel nog een heel tijdje in de bus want we hadden de "mazzel" dat we als laatste terugbezorgd werden bij ons hotel. Daar hebben we verder weinig meer gedaan en zijn op tijd gaan slapen

3&4

Twee in één. De dagen beginnen soms ook wat op elkaar te lijken. We hebben twee dagen bij het zwembad doorgebracht. Met natuurlijk onze e-readers. Verder weinig bijzonderheden. We houden het redelijk vol, beetje zon, beetje schaduw, beetje zwemmen, beetje opdrogen. Zo af en toe wordt er een drankje, ijsje, fruitje of een koud doekje gebracht. Het is te doen dus.

Brengt ons nog even terug bij vrijdag. Want we waren nog wat vergeten, maar geen man over boord ;). We waren in ons verhaal namelijk vrij snel van Tiran weer terug naar de haven. Hierbij hadden we nog kunnen opnoemen dat er tijdens te terugreis nog een zeil gehesen werd. Geen idee of we daardoor ook harder gingen of dat we zo de motor spaarden. We hadden ons touw met knopen namelijk niet meegenomen. Dus het meten van de snelheid ging niet zo goed. Wat we wel zeker hadden moeten opnoemen was dat er op driekwart van de tocht een rubberen speedboot naast ons was komen varen. Deze kwam wat afgeven en wat ophalen. Als eerst werden er een aantal pasjes overhandigd aan de Egyptenaren op onze boot. Daarna was het tijd voor een van onze bemanningsleden om de omgekeerde weg af te leggen. Dit deed hij echter iets te fanatiek en hij duikelde pardoes achterover te water. Gelukkig wisten we dat hij kon zwemmen.

Wij gaan ons nu voorbereiden op de tocht van morgen. Zo'n dag in de zon niets doen is heel vermoeiend

Vrijdag 2-augustus

Om half 8 worden we wakker gemaakt door de wekker. Nadat we alle spullen bij elkaar gepakt hebben gaan we op weg naar het ontbijt. De echte trek ontbreekt op deze vroege morgen. Dus we houden het bij slechts een paar broodjes en een pannenkoekje. Tijdens het ontbijt konden we de verdere taakverdeling bespreken. Marian mocht het water halen en Theo ging terug naar de kamer om het bonnetje van de excursie te pakken.

Om tien voor negen arriveerde het Travco busje dat ons naar de boot zou brengen. Wij waren de laatste die opgepikt werden en het busje zette koers naar de haven. De haven van bestemming was die van Nama Bay. De kleinere van de twee havens hier. Eenmaal gearriveerd moesten we nog een kwartiertje wachten alvorens we aan boord gingen.

Onze boot was een zeilboot, het varen ging echter gewoon op de motor. Wij zochten een plekje om het bovendek op waar zonnebedjes lagen. We hadden een badhanddoek van het hotel mee en konden zo heerlijk in het zonnetje liggen. Met een briesje van zee er bij is de temperatuur heerlijk.

Na een goed uur varen, dit zijn allemaal schattingen want we hadden geen tijd bij ons, was het tijd om de eerste keer van de boot af te gaan. We waren inmiddels bij Tiran, dit is een eiland dat vlak voor Sharm el Sheikh ligt. Op de boot waren snorkelspullen aanwezig. We kozen er dan ook maar voor om die te gebruiken. We lagen zo'n 35 meter uit de kust toen we aan onze eerste keer snorkelen begonnen. Terwijl wij naar het rif toe gezwommen waren was de boot ook weer in beweging gekomen. Deze voer met ons mee zodat we niet heen en weer terug moesten. De onderwaterwereld was prachtig. Veel koraal en verschillende soorten en kleuren vissen. Door de begeleiders werden we attent gemaakt op een electric ray, dit was een hele kleine rog die vrij gevaarlijk kan zijn als je onaardig ben. Wij bleven dus heel vriendelijk. De Egyptenaren van de boot doken nog onder om de vis wat te laten bewegen zodat iedereen hem kon zien. Net toen onze eerste ronde er op zat werd er nog een rog ontdekt. Deze was beduidend groter en had zich verstopt op de bodem van de zee. Er was eerst alleen een staart van anderhalf á twee meter zichtbaar. Maar nu hadden we de vis in ons vizier en weldra was de hele vis te zien. We hebben er een foto van, nu maar hopen dat daar ook daadwerkelijk wat op te zien is. Toen was het echt tijd om weer aan boord te gaan.

Na een stukje varen, laten we zeggen 20 minuten, was het alweer tijd voor de 2e keer snorkelen. Dit keer lagen we wat verder van de kust maar wel dicht bij een rif. Hier waren vooral heel veel kleine en hele kleine vissen te zien. In het koraal was later ook nog een grotere vis te zien die zich daar verstopt had. Hoe groot en wat voor vis was niet te zien helaas.

Na ons rondje om het koraal was er aan boord een lunch geprepareerd. Kip, vis, rijst, aardappelen, pasta en salade. De lunch smaakte uitstekend na al het zwemmen. Zeker lekkerder dan het zeewater waar we af en toe een slok van namen tijdens het snorkelen.

Tijdens de lunch waren we doorgevaren. Bij de laatste stop zwommen we vanaf de boot naar het eiland. Hier hebben we nog even wat gelopen. Toen het tijd was om terug te gaan besloten we dat het sneller met de speedboot ging dan snorkelend. De meeste mensen gingen met de speedboot terug naar onze eigen boot, dus wij ook maar.

Dit was de laatste stop geweest. Na nog een half uurtje op het bovendek gelegen te hebben besloten we om lager in de boot te gaan zitten en wat meer de schaduw op te zoeken. We namen plaats vlak bij de kapiteins, een van hen was nog wel heel jong. Maar hij had een kapiteinspet op en er stond "captain" met schmink op zijn voorhoofd dus het zal wel kloppen dachten wij. Dichter bij de haven nam de volwassen captain het roer weer over en even later lagen we weer aangemeerd in de haven. Het busje stond al klaar en weldra waren we weer onderweg naar het hotel.

Terug in het hotel eerst maar eens een frisse douche genomen. Vervolgens goed ingesmeerd met aftersun en een filmpje gekeken. Hierna besloten we om een dutje te doen. Met enige moeite gingen we een uurtje later ons bed weer uit op weg naar het diner. Vandaag aten we Aziatisch. Na het diner nog even buiten een drankje gedaan. Sheffield zien winnen met 2-1 tegen Notts County. Nu nog tijd voor een filmpje en dan gaan de oogjes weer dicht

Donderdag 1-augustus

Om 8:57 ging de wekker. Deze speciaal niet op negen uur gezet om wat afwisseling te krijgen. Vandaag moet een rustige dag worden. Morgen gaan we er immers op uit. Nadat we wakker waren geworden zijn we naar het ontbijt gelopen. Na wat broodjes en een pannenkoekje weer terug naar de kamer.

Handdoeken halen en weer vlak voor ons balkon plaatsnemen. Verder valt er weinig bijzonders te vertellen. Het is hier lekker warm, maar naar wij begrijpen maar nipt warmer dan in Nederland. Theo heeft ondertussen ook zijn eerste boek uit. Rond half drie maar eens gaan lunchen. Marian koos voor de chikenwings. Theo vond de wekker om 8:57 afwisseling genoeg en nam nog een keer een pizza.

Na de lunch hebben we nog wat gelegen, gelezen en gezwommen. Rond een uur of 5 zijn we weer naar binnen gegaan. Douchen en een filmpje kijken. Daarna door naar het hoofdgebouw voor het diner. Bij het diner staat er zoals elke avond al een cocktail voor ons klaar. Eenmaal in de zaal bedenken we ons dat we eigenlijk niet opgelet hebben welk thema we vandaag hebben. Dat raden we echter al vrij snel als er overal hungarian bij staat. Vanavond dus een Hongaarse maaltijd. Na het diner weinig meer gedaan, we moeten er morgen immers vroeg uit

Woensdag 31-juli

Het begint eentonig te worden maar ook vandaag de wekker om negen uur. Later deze week worden we om 8:40 opgehaald dus verandering is in aantocht. Voor nu dus dezelfde routine, rond half tien naar het ontbijt.

Vandaag weer naar the beach. Na een stukje dalen waren we bij het zand aangekomen. Dit maal plaatsgenomen dichter bij het drinken en de pier. Het is misschien 15 meter verschil met twee dagen eerder maar toch. 's Morgens er voor gekozen om rustig te liggen en verder te gaan met onze boeken. Met de lunch een broodje met kip van de bbq genomen. Deze konden we bij ons bedje opeten.

Nadat het voedsel wat gezakt was zijn we de zee ingedoken. Naja rustig ingelopen vanaf de trap. Vandaag geen rog of echt grote vissen. Misschien dat ze door hadden dat de camera dit keer mee was. Wel wat andere vissen op de gevoelige digitale plaat vastgelegd. De kleinere vissen vinden het wel leuk om op de foto te gaan. Sommige komen zelfs op de camera afzwemmen. Na het snorkelen en opdrogen hiervan zijn we aan de beklimming terug naar de kamer begonnen.

Vanaf de kamer, die inmiddels schoongemaakt en versierd was met een vogel, naar het zwembad gegaan. Handdoeken op de bedjes voor de kamer gedeponeerd en zelf een frisse duik genomen. Van het lopen in de volle zon krijg je het best warm. Terwijl we lagen te zonnen kwamen er nog twee Egyptenaren een kijkje nemen bij onze schuifpui. Naar later bleek was die bij de buren van een aantal kamers verderop kapot gegaan. Na nog een laatste keertje zwemmen besloten we dat we vandaag voldoende zon gehad hadden en was het tijd om te gaan douchen.

Na het douchen hebben we nog wat filmpjes gekeken met wat nootjes. We hadden immers in Nederland al flink ingeslagen en het zou zonde zijn om het weer mee terug te moeten nemen. Nog even geprobeerd om contact te maken met het thuisfront maar het internet is niet snel genoeg om te "FaceTimen". Dus gaan we maar ver met het opschrijven van onze avonturen. Het diner was mediterraans dit keer. Gefrituurde aardappel kroketjes, kip met champignons, artisjok met zongedr tomaat en sla. We hadden dit keer niet echt de behoefte om nog buiten te zitten. Het franse voetbal hebben we ondertussen ook wel gezien, als het goed is zijn er later deze week misschien wel live wedstrijden. Terug in de kamer nog een aflevering gekeken en daarna het licht uit gedaan. Wekker staat om 8:57.

Dinsdag 30-juli

De wekker ging om 9:00 uur. Om half tien waren we klaar om naar het ontbijt te gaan. Theo had toen al een uur gelezen en lag zelfs twee hoofdstukken op voor. Het ontbijt was wederom prima, ruime keuze uit brood en andere warme en koude etenswaren.

Op de terugweg meteen de handdoeken gehaald. We hebben er voor gekozen om de dag aan het zwembad door te brengen. Dat betekent dat we zo'n 2 meter voor ons eigen balkon plaats hebben genomen. Vanaf nu is het een cyclus van opwarmen en verkoeling zoeken in het zwembad.

Tegen half twee besloten we maar eens een vorkje mee te prikken bij het barretje. Marian koos voor een fruitsalade, Theo had een pizza. Vervolgens weer opwarmen en te water. Toen de schaduw van de parasol onze bedjes achter zich gelaten had deden wij dat ook. Terug naar het balkon.

Eenmaal daar aangekomen nog maar eens een potje kaarten. Dit keer won Marian (weer). Nog een voordeel van je balkon aan het zwembad is dat je makkelijk een drankje kan halen. Of zoals nu bleek je bestelling doorgeven aan de bar waarna deze gebracht zou worden. Geen zin om veel te lopen had Marian alvast een dubbele bestelling geplaatst. Onze Egyptische barman was echter extra behulpzaam en zo zaten we even later met negen glazen (plastic bekers) met drinken.

Nadat de zon onder was gegaan zijn we gaan douchen en een paar filmpjes kijken op de iPad. Vervolgens door naar het diner. Brits vandaag. Dat betekende voor Theo fish & chips, Marian deed zich te goed aan chickenwings, applecrumble & salad.

Nog even in de voortuin gezeten. Vandaag kregen we Brest tegen Nancy voorgeschoteld. Met bij Brest als oude bekende Charlison Benschop. We weten niet wat de eindstand geworden is want we gingen op tijd weer naar de kamer. We waren namelijk voor het eten bij het einde van een seizoen dus we moesten de aflevering na de cliffhanger nog kijken

Maandag 29-juli

Wakker geworden van de stralende zon die door de bruin geel gestreepte gordijnen binnendringt.Het is kwart voor negen, geen zin om nog te slapen. Marian ligt nog te slapen dus ik besluit om maar wat te gaan lezen. Terwijl ik lees bedenk ik me dat het wellicht handig is om wat op te schrijven over onze belevenissen. Anders moeten we aan het eind iedereen bijpraten over onze vakantie en komen we niet verder dan "het was zonnig".

Nadat ik het verhaal van gister op het digitale papier heb vereeuwigd is het tegen half tien en heb ik Marian dr bed uit gewerkt. Tijd voor het ontbijt. We zijn naar het hoofdgebouw gelopen, wat een wandelingetje is van zo'n 200 meter. De trap op naar de ontbijtzaal. Hier werden we meteen naar een tafeltje gebracht. Na een rondje verkenning een ontbijtje op een klein bordje meegenomen. De grote borden zagen we pas toen we al weer aam tafel zaten.

Na het ontbijt nog even terug naar de kamer om wat te lezen voordat we terug naar de lobby zouden om met de arkemeneer "te meeten". Deze heeft de gebruikelijke noemenswaardigheden verteld. Hij gaf ook aan dat in Sharm el Sheikh zelf rustig is en dat de trips vanuit Arke veilig zijn. Na het verhaal aangehoord te hebben zijn we voor de "v.i.p. Cruise" gegaan en voor de "piratenboot". De vip naar Ras Mohammed en de piratenboot naar Tiran. Nadat de creditcard weigerde geld uit de ATM gehaald. Deze geeft overigens geen 2360 maar wel 2400 pond. Na een kleine tien pogingen had ik dat ook door en konden we de transactie voltooien. Vrijdag de vip en maandag de piratenboot dus.

Teruggekomen in de kamer na de meeting, prepareerde we ons voor het zonnen. Zonnebrand, e-readers etc in de tas en op naar de towel-guy. Allereerst was het idee om bij het zwembadje te liggen waar het "strand" begon, uiteindelijk gekozen voor de bedjes het dichtst bij de trap naar de zee. Bleek later dat je van dit ondiepe niet naar het diepere stuk mocht, waar je echt kan snorkelen, dus morgen maar dichter bij de bar/pier gaan zitten.

Een aantal hoofdstukken in ons boek waren we verder, op het moment dat we besloten om een lunch te gaan verorberen. Op een kolen BBQ klaargemaakt stukje kip met sla en tomaat op een wit bolletje met een bakje frietjes erbij en dat alles op de stoeltjes en tafeltjes (die niet aan te raken zijn zo heet) bij de bar. Ook de ananas/kerkrade/appelsap/ijsthee/sinaasappelsap/water machine hebben we flink leeggedronken voordat we terug naar de bedjes gingen.

Toen het zweet ons op alle mogelijke plekken begon uit te breken hebben we de snorkels, duikbrillen en waterschoenen gepakt en zijn we de zee in getrokken, eerst dus van de trap af, later via de pier. De vissen zijn hier erg nieuwsgierig en zwemmen zo'n 30cm bij je vandaan gerust onder je door en langs je heen. Met een plotse beweging zou het dus best kunnen dat je er één te pakken hebt. Ook hebben we vandaag al een aantal grote vissen en een rog gezien.

Na alle consternatie in het water en de nood voor een plaspauze, waartoe op het strandplaatsje geen mogelijkheid was, zijn we teruggetrokken naar de kamer. Onze kamer bevindt zich op de begane grond, waardoor we ook op ons "balkon" toegang hadden tot het zwembad, zei het via een trap. Plaatsgenomen op het balkon besloten wij ons vertier te zoeken in een spelletje. Nadat we bedacht hadden dat een potje yahtzee zonder dobbelstenen een te grote uitdaging zou zijn besloten we om te gaan Canasten.

Dit is ook nog wel een uitdaging met een tafel van zo'n 25cm in het vierkant. Maar met enige creatief plaatsen van de kaarten kwamen we een heel eind. Reeds na het eerste potje vonden we het tijd om een verkoelende duik te nemen in het aangrenzende zwembad. Om het smeltproces tegen te gaan namen wij een frisse duik. Vervolgens even naar de bar gelopen om een drankje te halen. We hadden immers het advies gekregen om goed te blijven drinken. Na het tweede rondje kaarten vonden we het ondertussen warm genoeg om nogmaals een koude vochtaanvulling te halen. Dit maal plaatsnemend op het meubilair gesitueerd naast de bar. Na een drankje in de schaduw besloten we dat we geen verkoeling van het water nodig hadden en onze wedstrijd konden voortzetten. Door een jammerlijke speling van het lot kwam Theo met te kort kaarten te zitten om een Canast te maken. Hier maakte Marian genadeloos gebruik van. Hierop besloten we dat het tijd was om te gaan douchen, de zon was immers al aan de horizon verdwenen en de bar was inmiddels ook gesloten.

Marian deed een poging tot het hercreeëren van Jaws (een nieuw scheermesje doet wonderen) terwijl Theo met de iPad bezig was. Nog even tijd voor een filmpje en daarna de maag maar weer eens vullen.

Marokaans eten stond voor die avond op het menu, maar er was zoals altijd ook wel een stukje kip en frietjes te vinden. Ook staat er elke avond een saladebar, waaraan zelfs Theo zich met succes waagde.

De avond werd wederom voortgezet voor het gebouw, waar we door de barman van gisteren nog herkend werden. Ditmaal keken we naar Nancy - SC Bastia onder het genot van een drankje en een shisha (waterpijp). De avond werd niet al te laat af gesloten, we hadden immers al veel gedaan op onze eerste volle dag in de warme temperatuur. Bovendien hebben we nog een hoop dagen te gaan. Onze oogjes vielen snel dicht, op weg naar morgen

Zondag 28-juli

Rond tien uur zijn we met de auto naar het station gebracht. Marian dr koffer in de kofferbak die van Theo op schoot bij mama en Marian. Bij het station ingecheckt en de kaart gestempeld. Op perron 4 in de trein plaats genomen. Hier kwamen we er achter dat we de toeristische route voorgeschoteld kregen, waarschijnlijk wegens werkzaamheden. Dus ging de reis via Haarlem. Uiteindelijk verliep alles redelijk voorspoedig en waren we mooi op tijd op Schiphol.

Op Schiphol meteen doorgelopen naar de incheckbalie. De keuze tussen in de rij staan en alles zelf doen of meteen aan de beurt zijn waarbij de koffers en wij zelf ingecheckt werden was snel gemaakt. Hierna door de douane, hier stond wel een flinke rij. Maar deze rij was er niet voor ons want wij kozen om met het digitale systeem door de douane te gaan. Dit liep soepel en drie minuten na het inchecken waren we in lounge 3. Hier hebben we vervolgens een hapje gegeten. Na het eten rustig aan doorgelopen naar de gate waar we alsnog drie kwartier van te voren aanwezig waren. Dus hebben we ons vermaakt met het laatste beetje internet voor twee weken en het verder lezen in ons boek.

Toen eenmaal de gate open was ging het vrij snel en zaten we in het vliegtuig op weg naar Marsa Alam. Dit was onze tussenstop. We hadden hierdoor een wat langere vlucht maar Marian was er wel blij mee want Marsa Alam licht in Afrika. Ze kon dus een van de continenten doorhalen op dr lijstje. Na een relatief korte stop (30 min) waren we weer in de lucht op weg naar Sharm el Sheikh, dit was nu nog maar drie kwartier vliegen. Drie kwartier later stonden we bij de balie om een visum te regelen. Dit keer met alle transfertickets paraat. De visummeneer vond het niet nodig om ons een visum te geven omdat we niet gingen duiken. "Ook goed". Door naar de rozebriefjeman die nam ons briefje maar al te graag in ontvangst en gaf ons paspoort een stempel. Deze hebben wij vervolgens getoond aan stempelkijkman die onze stempel goed genoeg vond om ons de bagagehal binnen te laten. Na een minuut of tien rolde onze koffers van de band en konden we op weg naar de bus.

We mochten instappen in bus 3, na even te wachten was iedereen aanwezig en konden we richting de hotels. Er werden door de bus slechts twee hotels aangedaan en na twintig minuten tot een klein half uurtje waren we bij Xperience sea breeze aanbeland. Vanaf hier spelen de Egyptenaren weer het spelletje "de toerist mag zijn koffer niet aanraken" dus die werden uit de bus voor ons klaargezet tot na het inchecken.

Bij het inchecken werd er meteen gemeld dat we nog snel wat konden eten, het diner was tot half elf. Wij hadden echter in het vliegtuig al het een en ander op en kozen er voor om deze maaltijd over te slaan. Dit was geen probleem en we konden meteen naar onze kamer 1103. Er werd ons uitgelegd waar de kamer was en de koffers werden met een busje naar de kamer gebracht. Eenmaal bij de kamer bleek dat onze sleutelkaart het niet deed. Gelukkig kwam de meneer van de koffers al vrij snel en die ging de kaart opnieuw laten instellen. Toen hij terug was werkte het wel en konden we de kamer in, nog steeds zonder de koffers aan te raken. In de kamer stonden zelfs drie bedden, wij hadden al snel uitgerekend dat dit er een meer was dan nodig en we konden contact opnemen met de receptie om het extra bed weg te laten halen.

Nadat we snel een outfit die bij de temperatuur past, nog bijna 30 graden, hadden aangetrokken zijn we het park gaan verkennen. Eerst langs de receptie, waar we het "probleem" van extra bed opgelost hadden. Daarna hebben we voor het hotel rustig een drankje gedaan, er stonden hier ook twee tv schermen met voetbal. USA Panama 1-0. Om twaalf uur was het sluitingstijd voor dit terras en zijn we opgestapt. We besloten om toch nog even onze kamer voorbij te lopen en het strand op te zoeken. Dit was een aardig stukje omlaag lopen. Bij het strand had Marian nog behoefte aan natte voeten en nadat dat geregeld was zijn we terug gelopen naar de kamer. Dit was nu een heel stuk omhoog.

Terug in de kamer hebben we nog ons filmpje uit het vliegtuig afgekeken en zijn we daarna gaan slapen. Wekker staat op 9:00